Thursday, February 15, 2007

ตำนาน นาข้าว หอมกรุ่น






บทกวีกับตำนานที่บ้านฉัน

นึกถึงวันเคยวิ่งไล่ในทุ่งกว้าง

เรียวรวงข้าวอุ่นระวีคลี่ใบบาง

รายริมทางดอกหญ้ากลีบพร่าพราย

ใยแมงมุมหนาวน้ำฟ้ามาเกาะติด

คือชีวิตและสีสันที่พลันหาย

ทุ่งดอกงิ้วริ้วดอกโดนโคลนปลักควาย

ยังหวนไห้ยามคิดถึงซึ่งวันวาน

เสียงกรุ่งกริ่งที่คอควายมิวายคิด

ตามเตือนติดด้วยกวีที่ไหวหวาน

กลิ่นกรุ่นฟางลอยลิ่วพลิ้วดงตาล

อลหม่านเมื่อหน้าเกี่ยวเรียวรวง

ทองในยามดึกนั่งดูจันทร์วันคืนแรม

หอมกลิ่นแก้มนงรามตามสนอง

ฟืนเดียวดายพลีหัวใจให้ไฟครอง

ตามครรลองงามง่ายที่ปลายนา

คือท้องนาฉาบสีรุ้งกลางทุ่งกว้าง

เมฆขาวบางลอยละลิ่วพลิ้วเต็มฟ้า

เขียวขจีคลี่อาบห่มลมพัดมาดั่งมนตราพาสวรรค์บันดาลดิน

ลมล่องข้าวเบาบางกลางท้องทุ่ง

หอมจรุงกำจรเกสรสินธุ์

บรรพบุรุษรักษาไว้ได้ทำกิน

ปลูกดอกดินตราบจนสิ้นลมหายใจ

(ไม่ทราบชื่อผู้แต่ง)

No comments: